Jury
IV Międzynarodowy Konkurs Wokalistyki Operowej im. Adama Didura

Na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu zadebiutował w 1960 roku partią Muezina w „Casanowie” L. Różyckiego, a następnie kreował rolę Edgara w „Łucji z Lammermoor” G. Donizettiego. W trakcie następnego sezonu śpiewał tu m.in. partie Stefana w „Strasznym dworze” S. Moniuszki, Nadira w „Poławiaczach pereł” G. Bizeta, Lionela w „Marcie” F. Flotowa i Maksa w „Wolnym strzelcu” C. M. von Webera. W sezonie 1963/64 występował w Operze Krakowskiej, gdzie włączył do swojego repertuaru partię Cavaradossiego w „Tosce” G. Pucciniego oraz Młodego Króla w „Hagith” K. Szymanowskiego. W 1964 roku zaangażowany w Teatrze Wielkim w Warszawie występował m.in. jako Jontek w „Halce” S. Moniuszki, tytułowy bohater w „Fauście” Ch. Gounoda, Don José w „Carmen” i Cavaradossi w „Tosce”. W latach 1966-68 rozpoczął międzynarodową karierę. Od tej pory występował regularnie na największych scenach operowych i estradach świata, m.in.: w mediolańskiej La Scali, Metropolitan Opera w Nowym Jorku, operach w Barcelonie, Berlinie, Buenos Aires, Chicago, Hamburgu, Madrycie, Moskwie, Paryżu, Rzymie, Salzburgu, San Francisco, Sewilli i Wiedniu. Koncertował z Berlińskimi i Wiedeńskimi Filharmonikami. Uczestniczył w najbardziej prestiżowych festiwalach muzycznych - Glyndebourne, Orange i Salzburgu; występował pod dyrekcją znakomitych polskich mistrzów batuty, a także najsłynniejszych dyrygentów świata takich jak: Herbert von Karajan, Karl Boehm, Leonard Bernstein, Rafael Kubelik, Claudio Abbado, Ricardo Mutti, James Levina, Nello Santi  itd., w przedstawieniach reżyserowanych przez wybitnych twórców: Giana Carla Menottiego, Goetza Friedricha, Augusta Everdinga, Johna Dextera, Andreja Tarkowskiego, EvaldaSchorma, Franca Zeffirellego, Erharda Fischera i innych.

Dokonał ok. 60 nagrań radiowych i płytowych muzyki operowej, symfonicznej i popularnej dla renomowanych wytwórni płytowych. Wystąpił w filmowych wersjach operetki F. Lehara „Carewicz” kreując tytułową postać, w „Salome” R. Straussa w partii Narrabotha oraz Leńskiego w „Eugeniuszu Onieginie”.

Odrębnym rozdziałem pasji artystycznej jest malarstwo. Artysta ma w dorobku ponad 70 ekspozycji indywidualnych. Ważnym elementem działalności Wiesława Ochmana jest także działalność charytatywna. Współorganizował szereg aukcji wspierających polską kulturę i sztukę w kraju i za granicą. Wraz z Krzysztofem Missoną koncertem w Teatrze Słowackiego zainicjował akcję zbiórki funduszy na renowację zabytków Krakowa. Z funduszy uzyskanych z aukcji sztuki polskiej w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku m.in. wyremontowano Muzeum Adama Mickiewicza w Wilnie. Od wielu lat uczestniczy i współorganizuje koncerty galowe Fundacji „Auxilium” wspierającej Szpital Powiatowy w Zawierciu.

Jest laureatem wielu prestiżowych nagród i posiada szereg odznaczeń, wśród nich m.in. Medal 400-lecia Stołeczności Warszawy, Krzyż Komandorski Orderu z Gwiazdą Odrodzenia Polski; jest również Kawalerem „Orderu Uśmiechu”, obywatelem honorowym Zelowa, Bytomia, Drezdenka, Zawiercia i Szczawna-Zdroju. Otrzymał także odznakę Zasłużonego dla województwa śląskiego, złoty Medal „Zasłużony kulturze Gloria Artis”; jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, a także doktorem honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie i Akademii Muzycznej im. J.I. Paderewskiego w Poznaniu. Jego imieniem nazwane jest Rondo w Zawierciu.

Jego działalność została opisana w książkach: „Ochman” autorstwa Wacława Panka, „Tonacje sławy”, „Obrazy wyśpiewane kolorem” i „Meandry” Jerzego Skrobota oraz „O wszystkim” – rozmowa-rzeka Olgierda Budrewicza i Wiesława Ochmana.

Wiesław Ochman przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Rady Programowej Opery Śląskiej, z którym to teatrem czuł się i czuje zawsze szczególnie związany, jako sceną swego debiutu operowego i początków wielkiej kariery artystycznej. Po 1999 roku Wiesław Ochman zajął się także reżyserią wystawiając w Operze Śląskiej „Don Giovanniego” W. A. Mozarta, „Traviatę” G. Verdiego, „Carewicza” F. Lehara, „Eugeniusza Oniegina” P. Czajkowskiego, „Borysa Godunowa” M. Musorgskiego”, „Carmen” G. Bizeta i „Straszny dwór” S. Moniuszki. Z Konkursem Wokalistyki Operowej im. A. Didura związany jest nieprzerwanie od jego I międzynarodowej edycji w roku 2004, gdzie pełnił – także w kolejnych latach – funkcję Przewodniczącego Jury.